Testing bar

Κενό

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Say NO to Plastics!

Μέχρι να φτάσουμε δέκα χρονών (άντε ίσως μέχρι και τα 13 για μερικές απο εμάς), μαθαίνουμε πως να παίζουμε με τη  Barbie.

Απο εκεί και μετά...απλά σταματάμε να παίζουμε μαζί της και ξεκινάμε έναν αγώνα προκειμένου να της μοιάσουμε -μάλλον! 
Δε ξέρω τι συμβαίνει, δε μπορείς να καταλάβεις πως άρχισε...απλά το βλέπεις να γίνεται, παντού!

Γιατί να χρειάζεσαι τόση τελειότητα; 

Οκ, σε καταλαβαίνω εν μέρη. Είμαι control freak και τέρας τελειομανίας του λόγου μου. 
Δε θα έφτανα, όμως, ποτέ στο σημείο να "μεταμορφώσω" τον εαυτό μου και τη ζωή μου για τους άλλους.
Γιατί περι αυτού πρόκειται. Για την αποδοχή.

Για να γίνεις ομορφότερη, άρα συμπαθέστερη, άρα δημοφιλέστερη...άρα;
Αποδεκτή. Απο τη πλειοψηφία. 


Στους άντρες για τα κάλλη σου -τα φυσικά βεβαίως βεβαίως.

Τι ποια φυσικά; Τις τέλειες γυριστές (εξωγήινα μεγάλες) βλεφαρίδες σου, το πλούσιο μακρύ γυαλιστερό μαλλί σου (που εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση με τα εξτέ της Καινούριου-τι να λέμε τώρα), τις φυσικές καμπύλες στο κορμί σου, την αλαβάστρινη επιδερμίδα σου και όλη τη τελειότητα της Barbie πάνω σου. 

Στις γυναίκες, απο την άλλη...γίνεσαι αποδεκτή γιατί έχεις πέραση στην παραπάνω κατηγορία. Και έτσι γίνεστε κάτι σαν αγέλη με ανώτερη εσένα φυσικά, την ομορφότερη ή παρεάκι πλαστικών αν και οι υπόλοιπες κουβαλάνε ίδια "πετριά" με τη δική σου.

Δε θέλω να με παρεξηγήσεις.
Όχι, ούτε ζηλεύω -όπως πολύ θα σου άρεζε να πιστεύεις-
ούτε θα ήθελα να ξέρω πως η κομμώτρια σου, βάζει με τόση επιτυχία τα υπέροχα πλατινέ εξτέ στο κεφαλάκι σου.

Φίλη, το να αλλάξεις το πρόσωπο σου με contouring (βλέπε Kim Kardashian) και το σώμα σου με σιλικόνες και κορσέδες είναι το μόνο εύκολο, και δε θα σε κάνει συμπαθή. Θα σε κάνει αρεστή.
Και αυτά τα δύο επίθετα απέχουν αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους τόσο σε απόσταση όσο και σε σημασία.
 Δεν είσαι τόσο ωραία, οκ.
Εχεις λίγο πεταχτά αυτιά, οκ!
Έβαλες 5 κιλά τα τελευταία δυο χρόνια, οκ πάλι (αυτό θα το ξαναπώ να το ακούσω και εγώ)!
Υπάρχουν ομορφότεροι άνθρωποι γύρω σου...ναι! οκ!

Ξέρεις, είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις...να συγκρίνεις εσένα με όλους τους άλλους (και όσο και αν το ξέρουμε, πάλι το κάνουμε, I know)! Η αλήθεια  είναι ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος ομορφότερος, εξυπνότερος, πιο πετυχημένος, πιο "τυχερός", πιο δημοφιλής, πιο...γενικά!

Οσο "πιο" και αν είναι όμως...δε θα είναι τέλειος -άσχετα που εσύ στα δικά σου μάτια δε βρίσκεις ψεγάδι. Οσο πιο ανασφαλείς νιώθουμε, τόσο πιο πολύ προσπαθούμε να δείξουμε τέλειοι έξω. Και αυτό είναι μια τεράστια, πικρή αλήθεια. 


Τι και αν έχεις πεταχτά αφτιά; Το πολύ πολύ, εγώ σα φίλη σου να σε τρολλάρω αδιαλείπτως. Γέλα μαζί μου. Δε πεθαίνεις. Απλά μοιάζεις λίγο περισσότερο με το Legolas απο το μέσο απλό άνθρωπο. Και αυτό... είναι μεγάλο ατού φίλη μου.

Oχι, το να μοιάζεις με το Legolas (χμμ...αν και δε θα ταν κακό). Αλλά, το να γελάς με τα ψεγάδια σου!
Γιατί είναι απλά, ψεγάδια. Και αυτοί που σ' αγαπούν...για αυτά θα σε ξεχωρίζουν και όχι για την υπερτέλεια Barbie-στικη υπεροχή σου!


PS.
Και που' σαι...;

Να εύχεσαι αν κάποιος πιστεύει ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε μια "αλλαγή", αυτό να είναι μια απλή ρινοπλαστικούλα...και όχι λοβοτομή...!
Εκεί...δε σώζεσαι τόσο εύκολα, φίλη.








9 σχόλια:

  1. Εγώ παίζω ακόμα με Barbie... μου αρέσει να συλλέγω κούκλες και παιχνιδάκια γενικότερα.
    Τα λες πάνσοφα κι αν το πάμε παρακάτω όλη αυτή η γελοιότητα ξεκινάει από το ότι δεν υπάρχει ακόμα επί της ουσίας ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Η γυναίκα δυστυχώς παραμένει το παιχνιδάκι του άντρα που πρέπει να κάνει τα πάντα για να τον γοητεύει. Όλα για να χαίρονται τα μάτια του άντρα και μεις οι γυναίκες αντί να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας ανταγωνιζόμαστε για το ποια θα γίνει η πολυτιμότερη κούκλα. Είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος μας!
    Να είσαι καλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχεις point! Εχω την εντύπωση απλά...ότι δεν είναι θέμα μόνο "παιχνιδιού". Εχει να κάνει πολύ με τη ταύτιση μας με την ομορφιά. Ο άντρας μπορεί να είναι απλός κ λιτός. Η γυναίκα συχνά μοιάζει με "τρόπαιο" που πρέπει να κατακτηθεί...κ ποιο τρόπαιο δεν είναι όμορφο;
      Το όμορφο όμως πρέπει να είναι παράλληλα και αυθεντικό. Αν η ομορφιά σου είναι φτιαχτή και επιφανειακή...καμία σημασία δεν έχει.
      Είναι σα να παίρνεις ένα ξύλινο μετάλλιο και το βάφεις χρυσό.
      Πόσο θα κρατήσει αυτή η μπογια; Κάποια στιγμή...θα ξεβάψει.
      Και τότε;
      *Σε ευχαριστώ για το σχόλιο Χριστίνα μου :)

      Διαγραφή
  2. Εντάξει, τι να σχολιάσεις τώρα; Τα είπες όλα! Μπράβο κ πάλι μπράβο! Τι άλλο να πω; Χρειάζονται κάτι τέτοιες υπενθυμίσεις πότε πότε, κάνουν καλό νομίζω! Υπέροχο άρθρο και η γραφή σου επίσης! Συμφωνώ απόλυτα xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώωωωωω messy μου (δε σου έχω πει πόσο μ'αρεσει ο τίτλος του blog σου, έτσι;)!
      Οσο για το περιεχόμενο...ξέρεις, νομίζω πως αυτήν την υπενθύμιση τη χρειαζόμαστε ανα περιόδους γιατί όλες πάνω κατω παρασυρόμαστε...και δε πρέπει.
      Η ουσία είναι το σημαντικότερο. Και ότι δε ξεβάφει...γενικώς...

      Διαγραφή
  3. Σε ακολουθω γιατι 1.εισαι εξυπνη
    2 εισαι φοιτητρια ψυχολογιας και τελος γιατι εχεις τελειο μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Peggy σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απο το να αρέσει η δουλειά σου και οι ιδέες σου! Να σαι καλά και καλώς σε βρήκα <3

      PS. Φίλη μου, είμαι τελειωμένη ψυχολόγα (οπως με λέει η παρέα) εδώ και 3 χρονάκια...
      Καλά θα ήταν να ήμουν ακόμα φοιτήτρια ;)

      Τα φιλιά μου!
      xxx

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχω κ άλλες φιλες με πεταχτό αυτάκι...θα σας κάνω όλες group αφιερωμένο στο InMaryLand!
      χαχαχα <3

      Διαγραφή
  5. Δεν εξηγείς όμως στις φίλες του blog ότι η έμνευση σου ήρθε από το μοναδικό στο είδος του πεταχτό αυτάκι μου ... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Your Thoughts:

Αρχική σελίδα