Η μάχη των φύλων: Episode No.1 : Φλέρτ κ' Πρώτη Γνωριμία

Αιώνιο θέμα... χειρότερο και από το Κυπριακό.
Αφήστε που νομίζω ότι όσο τα χρόνια περνάνε και οι γενιές πολλαπλασιάζονται, τα πράγματα πηγαίνουν απο το κακό στο χειρότερο.

Με αφορμή μια συζήτηση που είχαμε χθες σε ένα ταβερνάκι, ζευγαροπαρέα... λέω να αναφερθώ στο θέμα του flirt και της πρώτης γνωριμίας.

Αν μιλήσεις με μια γυναίκα θα σου πει:

"Αντρες δεν υπάρχουν πια. Δε φλερτάρουν, δε ξέρουν πως να μιλήσουν. Φοβούνται να σε πλησιάζουν και αν το κάνουν γίνεται με σκοπό τους...το σεξ!" 

Αν μιλήσεις σε έναν άντρα θα σου απαντήσει:

"Οι γυναίκες έχουν καβαλήσει το καλάμι. Θεωρούν ακόμα και αν είναι κάτω του μετρίου πως υπερτερούν εμφανισιακά, έχουν το diva attitude και το μόνο που ψάχνουν είναι η επιβεβαίωση".

Η αλήθεια ειναι πως αυτές οι δύο απόψεις κρατούν καλά στα άκρα και όπως πάντα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. 

Θα μπορούσα να προσπαθήσω να το δω απο την πιο αντικειμενική του σκοπιά αλλά δυστυχώς θα κλίνω πάντα προς τη γυναικεία οπτική ως θηλυκό-παρόλο που συχνά δικαιολογώ το αντίθετο φύλο και προσπαθώ να το καταλάβω.

Η χειρότερη πραγματικότητα είναι πως όντως δεν υπάρχει σήμερα ωραίο, πρωτότυπο, ιδιαίτερο, όμορφο φλερτ.
Το μόνο που ενδεχεται ως γυναίκα να συναντήσεις είναι τα επιφωνήματα θαυμασμού στο δρόμο (που συχνά μπορεί να συνοδεύονται απο σαχλές ή χειρότερα χυδαίες ατάκες), το σφύριγμα και το γνωστό τρόπο που φωνάζουν συνήθως τους σκύλους.

Οχι φίλε, δεν είμαι η Λάσι. Πάρτο αλλιώς.

Προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί...το sport αυτό των αντρών που επι δεκαετία του 80 ήταν το αγαπημένο τους- όπως μας απέδειξε ο Ψάλτης στις γνωστές ταινίες του-, έχει πάρει πλέον τη κατιούσα, κατέληξα (ίσως και εσφαλμένα) πως δεν αφορά ένα λόγο αλλά πολλούς. 
Δε φταίνε -μόνο- αυτοί. Φταίμε ίσως και εμείς (ελάτε, μη βγάζετε τις ουρές σας απέξω κορίτσια), η παιδεία, η κοινωνία, το παλιόκουτο της τηλεόρασης (κάπου εδώ φωνάζει και η Λουκά, αφου τούτα όλα είναι του διαβόλου) , το φεμινιστικό κύμα βεβαίως βεβαίως, το εργασιακό και επαγγελματικό status της γυναίκας που άλλαξε ραγδαία και ξαφνικά της έδωσε εξουσία.

Αυτό, απο τη μία οδηγεί τον άντρα σε κρίση ανασφάλειας (να σε δω Μάκη, τι ψάρια πιάνεις τώρα που η Σουλίτσα έγινε αστέρι) και απο την άλλη, τη γυναίκα σε κατάχρηση εξουσίας και το γνωστό (ψιλό)καβάλημα ("Τι να μας πεις και εσύ καημένε Μάκη, τώρα που έχουμε γνώσεις, χρήμα και κοινωνική ζωή;").

Και κάπως έτσι, περνάει κρίση η σχέση μας φίλες και φίλοι. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται σιγά σιγά οι προκαταλήψεις, οι φόβοι που πηγάζουν απο την ανασφάλεια και την έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά και η συμπεριφορά μας με εγωκεντρικό προσανατολισμό, η οποία επίσης ξεκινά απο την άμοιρη ανασφάλεια που οποια πέτρα και αν σηκώσει ο άτυχος ψυχοθεραπευτής σου αυτή θα βρει από κάτω- ή τη μάνα σου στη χειρότερη των περιπτώσεων.
Οχι, μη με ρωτήσεις, δε ξέρω ποιο είναι χειρότερο.

Η ουσία είναι, πως μάλλον, κάπου έχουμε παρεξηγήσει ο ένας τον άλλον. Έχουμε ετοιμάσει ταμπέλες και τις τοποθετούμε αδιάκριτα στους πάντες, λογοκρίνοντας τους ίσως.
Μπορεί να το κάνουμε για χάρη της αυτοπροστασίας αλλά...μεταξύ μας, βλέπετε να λειτουργεί; Εγώ νομίζω πως όχι.

Και ας μας πει και η Σουλίτσα που ανέβηκε στην κορυφή αν απολαμβάνει τη μοναξιά της δύναμης και της επιτυχίας;
Γιατί τι να την κάνεις, κούκλα μου, αν δε μπορείς να τη μοιραστείς με κάποιον; Και όχι κάποιον σα τη τελευταία  στοχευμένη επιλογή σου. Αυτή που ταιριάζει τέλεια στο "φαίνεσθαι" και τη θέση σου. 
Αλλά εκείνον που όποιος και αν είναι, θα θέλει να σε βλέπει πάντα στη κορυφή, ευτυχισμένη. Γιατί κορυφή για εκείνον θα είναι το χαμογελό σου και όχι τα επαγγελματικά ή κοινωνικά σου επιτεύγματα. 

Οσο για το Μάκη...που πληγώθηκε η αντρική υπερηφάνεια του και ο (τεράστιος για πολλούς Μάκηδες) εγωισμός του, όλες αυτές οι αλλαγές αποτέλεσαν αποτελειωτική πινελιά για τη δύναμη του, τη θέληση να κυνηγήσει (αν είναι έτσι οι κυνηγοί, τύφλα να έχουν τα ορτύκια) και την αίσθηση του πόσο άντρας είναι.

Σήμερα για το Μάκη, άντρας είναι αυτός που δεν εμπλέκεται σε συναισθηματικούς δεσμούς (που πιο πολύ με επιδέσμους μοιάζουν αλλά... never mind). Αυτός που παίρνει αυτό που θέλει κατευθείαν (σεξ), αυτός που έχει λίστα θαυμαστριών (ακόμα και αν το περιεχόμενο του κρανίου τους κοντεύει να σκάσει απο το φελιζόλ), αυτός που περνάει με το αμάξι δίπλα σου, σου στελνει φιλάκια και χασκογελάει με τους φίλους του, αυτός...που νομίζει ότι μια γυναίκα δεν έχει ανάγκη να σε θαυμάσει και νομίζει ότι το σκορ στο Pro ή η καινούρια αεροτομή στο αμάξι του, θα μας συναρπάσει όσο εκείνον.

Το λοιπόν, Μάκη μου, σου έχω άσχημα μαντάτα. Άλλαξε ταχύτητα, άλλαξε κατεύθυνση...μη σου πω άλλαξε και αμάξι (οχι δε με ενδιαφέρει ποια εταιρεία θα επιλέξεις δεν είναι το point μου εκει!).

Καταλαβαίνω τις διαφορετικές ανάγκες μας, Μάκη μου. 
Οχι, δεν είναι οτι εσείς θέλετε σεξ και εμείς το αφήνουμε ως last choice. Αν μας ήξερες καλύτερα θα γνώριζες πως μια γυναίκα, εφόσον σε γουστάρει, θέλει όσο εσύ να βρεθείτε κάπου μακριά απο τα φώτα. 
Η διαφορά είναι πως συνήθως η γυναίκα για να το κάνει θέλει κάτι να της δώσεις.
Αυτό το κάτι...υπάρχει σημαντική περίπτωση να διαφέρει τόσο πολύ απο γυναίκα σε γυναίκα που αν ξεκινήσω να κάνω αναφορές, πιθανότατα να μη τελειώσουμε ούτε με την έλευση του 2015. 

Για να σου δώσω μια ιδέα...ένα πράγμα που μπορεί να θέλει μια γυναίκα για να της δώσει αυτό το μικρό "push" είναι η ασφάλεια.
Η ασφάλεια του ότι είσαι ok, και όχι κόπανος ας πούμε. Δεν έχει πάντα σημασία αν της τηλεφωνήσεις ή όχι μετά το συμβάν. Αυτό που μετρά σε τελική ανάλυση περισσότερο είναι το αν της φέρθηκες με σεβασμό, όπως θα ήθελες να κάνουν και με σένα. 

Ενας άλλος τρόπος να της εμπνεύσεις ασφάλεια...είναι η αυτοπεποίθηση. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αφροδισιακό και ελκυστικό σε έναν άντρα απο το να ξέρει ποιος είναι, να γνωρίζει πως να το "πλασάρει" και να τολμάει να διεκδικεί (ακόμα και με ρίσκο) αυτό που επιθυμεί. Η αυτοπεποίθηση πατάει ακριβώς το κουμπί που χρειαζόμαστε, Μάκη μου. Την ανάγκη των γυναικών, να σε θαυμάζουμε. Και αν δεν έχουμε λόγους να σε θαυμάζουμε δε θα επιλέξουμε όχι σεξ να κάνουμε μαζί σου, ούτε για έναν απλό καφέ να βγούμε.

Βεβαίως και είναι άδικο. Για τη Σουλίτσα ή για το Μάκη. Για τον καθένα διαφορετικά.
Οι λίστες με τα πως και τα γιατί μπορεί να είναι ατελειώτες και οι θεωρίες επί των θεωριών να συνεχίζονται επ αορίστου.

Το clue είναι να αναγνωρίζουμε τους δικούς μας λόγους και τις δικές μας ανάγκες και να μπορούμε να δούμε αν ταυτίζονται με τη δική μας Σουλίτσα ή τον δικό μας Μάκη.

Αυτή η μάχη ίσως δε τελειώσει ποτέ. Αλλωστε γιατί να συμβεί; 
Πάντα είναι ενδιαφέρον να παίζεις με τη φωτιά...ή να φλερτάρεις με τον "εχθρό".
Δεν νομίζετε;

xxx MaryS.