Say NO to Plastics!

Μέχρι να φτάσουμε δέκα χρονών (άντε ίσως μέχρι και τα 13 για μερικές απο εμάς), μαθαίνουμε πως να παίζουμε με τη  Barbie.

Απο εκεί και μετά...απλά σταματάμε να παίζουμε μαζί της και ξεκινάμε έναν αγώνα προκειμένου να της μοιάσουμε -μάλλον! 
Δε ξέρω τι συμβαίνει, δε μπορείς να καταλάβεις πως άρχισε...απλά το βλέπεις να γίνεται, παντού!

Γιατί να χρειάζεσαι τόση τελειότητα; 

Οκ, σε καταλαβαίνω εν μέρη. Είμαι control freak και τέρας τελειομανίας του λόγου μου. 
Δε θα έφτανα, όμως, ποτέ στο σημείο να "μεταμορφώσω" τον εαυτό μου και τη ζωή μου για τους άλλους.
Γιατί περι αυτού πρόκειται. Για την αποδοχή.

Για να γίνεις ομορφότερη, άρα συμπαθέστερη, άρα δημοφιλέστερη...άρα;
Αποδεκτή. Απο τη πλειοψηφία. 

Στους άντρες για τα κάλλη σου -τα φυσικά βεβαίως βεβαίως.

Τι ποια φυσικά; Τις τέλειες γυριστές (εξωγήινα μεγάλες) βλεφαρίδες σου, το πλούσιο μακρύ γυαλιστερό μαλλί σου (που εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση με τα εξτέ της Καινούριου-τι να λέμε τώρα), τις φυσικές καμπύλες στο κορμί σου, την αλαβάστρινη επιδερμίδα σου και όλη τη τελειότητα της Barbie πάνω σου. 

Στις γυναίκες, απο την άλλη...γίνεσαι αποδεκτή γιατί έχεις πέραση στην παραπάνω κατηγορία. Και έτσι γίνεστε κάτι σαν αγέλη με ανώτερη εσένα φυσικά, την ομορφότερη ή παρεάκι πλαστικών αν και οι υπόλοιπες κουβαλάνε ίδια "πετριά" με τη δική σου.

Δε θέλω να με παρεξηγήσεις.
Όχι, ούτε ζηλεύω -όπως πολύ θα σου άρεζε να πιστεύεις-ούτε θα ήθελα να ξέρω πως η κομμώτρια σου, βάζει με τόση επιτυχία τα υπέροχα πλατινέ εξτέ στο κεφαλάκι σου.

Φίλη, το να αλλάξεις το πρόσωπο σου με contouring (βλέπε Kim Kardashian) και το σώμα σου με σιλικόνες και κορσέδες είναι το μόνο εύκολο, και δε θα σε κάνει συμπαθή. Θα σε κάνει αρεστή. Και αυτά τα δύο επίθετα απέχουν αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους τόσο σε απόσταση όσο και σε σημασία.
 Δεν είσαι τόσο ωραία, οκ.
Εχεις λίγο πεταχτά αυτιά, οκ!
Έβαλες 5 κιλά τα τελευταία δυο χρόνια, οκ πάλι (αυτό θα το ξαναπώ να το ακούσω και εγώ)!
Υπάρχουν ομορφότεροι άνθρωποι γύρω σου...ναι! οκ!

Ξέρεις, είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις...να συγκρίνεις εσένα με όλους τους άλλους (και όσο και αν το ξέρουμε, πάλι το κάνουμε, I know)! Η αλήθεια  είναι ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος ομορφότερος, εξυπνότερος, πιο πετυχημένος, πιο "τυχερός", πιο δημοφιλής, πιο...γενικά!

Οσο "πιο" και αν είναι όμως...δε θα είναι τέλειος -άσχετα που εσύ στα δικά σου μάτια δε βρίσκεις ψεγάδι. Οσο πιο ανασφαλείς νιώθουμε, τόσο πιο πολύ προσπαθούμε να δείξουμε τέλειοι έξω. Και αυτό είναι μια τεράστια, πικρή αλήθεια. 

Τι και αν έχεις πεταχτά αφτιά; Το πολύ πολύ, εγώ σα φίλη σου να σε τρολλάρω αδιαλείπτως. Γέλα μαζί μου. Δε πεθαίνεις. Απλά μοιάζεις λίγο περισσότερο με το Legolas απο το μέσο απλό άνθρωπο. Και αυτό... είναι μεγάλο ατού φίλη μου.

Oχι, το να μοιάζεις με το Legolas (χμμ...αν και δε θα ταν κακό). Αλλά, το να γελάς με τα ψεγάδια σου!
Γιατί είναι απλά, ψεγάδια. Και αυτοί που σ' αγαπούν...για αυτά θα σε ξεχωρίζουν και όχι για την υπερτέλεια Barbie-στικη υπεροχή σου!

PS.
Και που' σαι...;
Να εύχεσαι αν κάποιος πιστεύει ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε μια "αλλαγή", αυτό να είναι μια απλή ρινοπλαστικούλα...και όχι λοβοτομή...!
Εκεί...δε σώζεσαι τόσο εύκολα, φίλη.