* Να 'μαγαπάς, ακόμα και όταν δε με "αντέχεις" *

Δεν είναι εύκολο. 

Αν ήταν άλλωστε, θα μπορούσαμε να το έχουμε όλοι, όποτε θέλαμε, για όσο το επιθυμούσαμε. Τα πράγματα όμως στη πράξη, μοιάζουν λίγο διαφορετικά.

Όταν είσαι ερωτευμένος, κάπου ανάμεσα στα κατακλυσμικά συναισθήματα του "δεν αντέχω μακριά σου" και "δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ", όλα μοιάζουν ιδανικά και τέλεια. Τον θέλεις, σε θέλει, είστε όλη μέρα μαζί, γελάτε, είστε ευτυχισμένοι και οι μοναδικοί λόγοι που θα σας κάνουν να βγείτε για λίγο απο αυτή τη ροζ τσιχλόφουσκα, είναι εκείνα τα πρώτα καυγαδάκια, γιατί δε σε πήρε όλη μέρα τηλέφωνο...και άρα -σκέφτεσαι- σε ξέχασε!

Ελα, παραδέξου το...σου έχει συμβεί!
Μα φυσικό δεν είναι; Τότε είναι που αισθάνεσαι πιο ευάλωτος απο ποτέ και θέλεις να απολαμβάνεις κάθε στιγμή με τον άλλο. Τότε που οι πρώτοι καυγάδες σε τρομάζουν...γιατί δε μπορείς να διανοηθείς πως γίνεται να είστε τόσο ερωτευμένοι...και παράλληλα τόσο ξεροκέφαλοι; Ω, εμένα μου λες. Story of my life.

Τα πραγματικά δύσκολα, όμως,  έρχονται πάντα μετά, φίλη μου. Οταν αυτά για τα οποία θα μαλώσεις μπορεί να είναι σοβαρότερα, όταν πληγωθείς πραγματικά εσύ και όχι ο εγωισμός σου, όταν έχεις περάσει μια ζωή δίπλα σε εκείνον και έρχονται στιγμές που μοιάζεις να είσαι στον αέρα και όχι σταθερή και ασφαλής, ακουμπισμένη πάνω του.

Όταν έρθουν εκείνες οι στιγμές που θα χρειαστεί να μετρήσεις τα λάθη σου και τις δικές σου ευθύνες...γιατί ότι φτιάξατε μαζί -καλό & κακό- είναι δικό σας δημιούργημα.
Αυτές οι στιγμές, λοιπον, θα είναι μία μία οι αποδείξεις όλων των "Σ'αγαπώ" που έχετε πει και κάθε υπόσχεσης που έχετε δώσει μεταξύ σας. Αυτές θα κρίνουν εσάς και όχι εσείς εκείνες. Γιατί φίλη μου, η αγάπη αλλά και ο έρωτας στα εύκολα δεν μετράνε. Τότε κυλάνε αβίαστα και τρέχουν χωρίς να βρουν εμπόδια.

Σ'αυτά τα εμπόδια χρειάζονται εσας. Χωρίς τη σχέση σας θα σταματήσουν στη πρώτη, μέτρια δυσκολία, στο πρώτο τοιχάκι που απλά δε θα μπορέσουν να περάσουν. Και αν γίνει, το ξέρεις...πως ούτε Αγάπη ήταν, ούτε μεγάλος Ερωτας. Και αυτό σε πληγώνει πιο πολύ και απο την απώλεια της ίδιας σου της σχέσης, το ξέρω.

Η μεγαλύτερη απόδειξη για κάθε υπόσχεση και κάθε "Love you till the end" γραμμένο σε λούτρινα δώρα για του Αγίου Βαλεντίνου, είναι να συνεχίζεις να τον αγαπάς ακόμα και όταν σε εξοργίζει. Και θα σε βγάζει απο τα ρούχα σου αδιαλείπτως. Ουδείς το γλύτωσε.

Ακόμα και όταν δεν σε καταλαβαίνει -γιατί πιθανόν να χρειαστεί να το πάρεις απόφαση, πως αυτό ίσως δε συμβεί ποτέ τελικά. 

Αγάπη είναι, φίλη, όταν τα πράγματα μοιάζουν χειρότερα απο ποτέ, εσείς να είστε μαζί και όχι να φέρεστε σαν αντίπαλοι. Και αν το κάνετε...να καθίσετε να σκεφτείτε, τι τελικά σας χωρίζει και επιλέγετε να μην στέκεστε στην ίδια μεριά και να κοιτάτε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Αγάπη είναι, να θες να του "σπάσεις" το κεφάλι, γιατί είναι τόσο διαφορετικός απο σένα, αλλά να επιλέγεις να μη το κάνεις γιατί σε έχει καταφέρει να τον αγαπάς γι'αυτό που είναι. Και τι είναι; Ότι δεν είσαι εσύ...και μεταξύ μας, κατα βάθος, μάλλον σ'αρέσει! Ξέρω...είναι spooky να το συνειδητοποιείς. 

Aγάπη είναι, να εξελίσσεις εκείνον τον θηριώδη έρωτα που ένιωθες για αυτόν τους πρώτους μήνες σε θαυμασμό για ότι κάνει, για ότι είναι, για όπως σε κάνει να αισθάνεσαι.

Σ'αγαπώ σημαίνει μένω.
Και μένω, γιατί σ'αγαπώ. 

Σε κάθε δυσκολία, σε κάθε δάκρυ, σε κάθε καυγά, σε κάθε τάση φυγής.
*Και που είσαι, φίλη μου...

Αγάπη σημαίνει ισότιμο παιχνίδι για δυο...και αν είσαι μόνη σου σ αυτό, με εκείνον  να είναι "απών", δε θα μπορέσεις ποτέ να τερματίσεις με επιτυχία. Αγόρασε ένα λούτρινο, λοιπον, γράψε ένα τεράστιο Σ'ΑΓΑΠΩ και χάρισε το στον εαυτό σου...

Γιατί αν δεν μάθεις να αγαπάς εσένα, κανένας Βαλεντίνος δε θα στο μάθει.