Η νύφη το σκάει -παραπάνω απο μία φορά!

Οι γυναίκες, φημολογείται, ότι είμαστε ευαίσθητες, αδύναμες, οι ορκισμένες και μεγαλύτερες fans του γάμου (συγκριτικά με το αντρικό φύλο βεβαίως), της οικογένειας, της αγάπης και της proderm.

Κάπου ανάμεσα σε αυτές...κρύβεται μια άλλη γυναίκα. Διαφορετική, πιο ιδιαίτερη και ιδιόρρυθμη, αν θες.

Οταν η μέση νέα κοπέλα ψάχνει το καλό παιδί που θα ζήσει τον έρωτα της ζωής της, εκείνη μπορεί να τον έχει και να τον κρατάει σε απόσταση.
Η μία περιμένει αγωνιωδώς τη στιγμή που ο καλός της θα γονατίσει με τον πλέον δραματικότερο τρόπο για να της προσφέρει το μονόπετρο της ευτυχίας, ενώ η άλλη ανατριχιάζει και μόνο στην ιδέα. 
Η πρώτη, τη μέρα του γάμου της δε κοιμάται απο ενθουσιασμό, ενώ η δική μας φίλη δε κοιμάται γιατι ετοιμάζει τα running shoes της για παν ενδεχόμενο. 

Είναι ένας τύπος γυναίκας που ταιριάζει πολύ στη Maggie (στην γνωστή ταινία) και με τα χρόνια μοιάζει να πολλαπλασιάζεται.


Φαίνεται δυναμική και κυρίαρχος του εαυτού της. Έχει χιούμορ και τσαχπινιά. Είναι ρεαλίστρια, ενώ παράλληλα τα πηγαίνει πολύ καλά  και με τους άντρες.
Αχ, αυτοί οι άντρες... 
Εκείνοι να την αγαπούν και αυτή να αναρωτιέται.
Και όχι, το πρόβλημα δεν είναι των αντρών...αλλά δικό της.

Για κάποιο λόγο η Maggie φοβάται τη δέσμευση. Είναι αυτή η αίσθηση που έχεις όταν υποτάσσεσαι και αφήνεσαι απόλυτα στα χέρια κάποιου. Που σε κάνει να τρέμεις τη στιγμή που εκείνος θα τα τραβήξει πίσω και εσύ θα γκρεμοτσακιστείς κατάχαμα. Αυτό που για μια στιγμή κλείνεις τα μάτια και σκέφτεσαι πόσο ευτυχισμένος είσαι...πόσο κεντρικό σημείο στη ζωή σου έχει ο σύντροφος σου, ΠΟΣΟ συναισθηματικά εξαρτημένη νιώθεις...και κάπου εκεί, τα ανοίγεις καιιιι... πανικοβάλεσαι!

Αυτή, λοιπόν, είναι η ζωή της  φίλης μας, της Maggie. 

Να κρατάει το μπουκέτο...και να πετάει το γαμπρό!

Οχι επειδή της αρέσουν τα λουλούδια. Στην πραγματικότητα της μένουν αδιάφορα. Αλλά οι ιδιότητες των λουλουδιών μένουν σταθερές και αμετάκλητες στο χώρο και στο χρόνο. Είναι όμορφα, πολύχρωμα, μυρωδάτα...και έχουν μερικές μέρες ζωής.  Τα ξέρεις, τα εμπιστεύεσαι...και περιμένεις το τέλος τους (προετοιμασμενη ανάλογα, ψυχολογικά).

Αυτό το χαρακτηριστικό...της σταθερότητας, η ζωή (η άδικη) δε το'χει. Περισσότερο την χαρακτηρίζει μια αρρωστημένη αλλοπροσαλοσύνη...παρά σταθερότητα. 

Εδώ, όμως, είναι που τα βρίσκει σκούρα η Maggie. 

Στις αλλαγές, στα πάνω και μετά στα κάτω, στις δυσκολίες, στα κοπιάσματα, στις φουρτούνες και τις ναυτίες. Τα φοβάται, τα τρέμει και που και που παίρνει και κανένα "χαπάκι" για τα ανεπιθύμητα κουνήματα, μπας και καταφέρει να συνέλθει με βοήθεια. 

Η Maggie, φοβάται τη μοναξιά. Η ειρωνεία, όμως, είναι πως τελικά... αυτό που δε θέλει να συμβεί, το προκαλεί μόνη της. Αυτοεκπληρούμενη προφητεία, φίλες μου και το έχουμε πάθει όλοι (ακόμα και αν δεν ανήκουμε στη συγκεκριμένη κατηγορία).

Θεωρεί πως τρέχοντας θα αποφύγει να μείνει μόνη...μα, στο τέλος έρχεται ακόμα πιο κοντά στη μοναξιά απο ότι πιστεύει. Την αγαπούν και τη φροντίζουν και εκείνη αισθάνεται ολοένα πιο ευάλωτη.  Όσες περισσότερες πτυχές του εαυτού της ξεδιπλώνει...τόσο πιο κοντά στην ουσία έρχεται. Και τότε, μόνο να τρέξει μακριά σκέφτεται.

Το τρέξιμο είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζει προκειμένου να διαχειριστεί οτιδήποτε συμβεί στη ζωή της. Το ξεκίνησε μικρότερη, το καθιέρωσε μεγαλύτερη. Της αρέσει να μη τη γνωρίζουν καλά... Νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Ετσι λέει. Η ψεύτρα!

Πόσο ανάγκη έχει να τη μάθουν, να την αποδεχτούν...και τότε να την αγαπήσουν.

Τίποτα όμως δεν έρχεται όπως το θέλουμε...τίποτα δεν είναι όπως δείχνει, και τότε η Maggie βάζει τα running shoes, μαζεύει στα χέρια μπόλικο τούλι  και τρέχει με όση δύναμη μπορεί, μακριά... Μακριά απο εκείνον που τη φόβισε.
Απο εκείνον που, ίσως τελικά, έφτασε τόσο βαθιά, όσο κανείς.

Και, για πες μου, τώρα... Τι κατάλαβες Maggie;
Γιατί το μπουκέτο σε τρεις-τέσσερις μέρες θα μαραθεί, κουκλίτσα μου, και εσύ θα μείνεις με το βάζο άδειο. 

Την επόμενη φορά κράτα τον γαμπρό και όχι το μπουκέτο.
Ότι είναι να φύγει, θα φύγει... είτε τρέξεις, είτε μείνεις. 

Βάλε, λοιπόν, τα παπούτσια στο ντουλάπι και δώσε μια ευκαιρία. 

Σε σένα. Σε εσάς. 

xxx MaryS.