Let it Snow...Some Hope...

Όχι, είναι αλήθεια δε μπορώ να το κρύψω...
Δεν έχει πολλές ώρες που μπήκε ο Δεκέμβρης και εγώ έχω βάλει ήδη στο replay τον πολυαγαπημένο μου Frank...

Κάθε φορά που τον ακούω, με κάνει να αισθάνομαι πως περπατάω ανάμεσα στα πιο φωτεινά στολισμένα σοκάκια της Βιέννης...χιόνι παντού, μουσική, χαμόγελα, ελπίδα. 

Για μένα τα Χριστούγεννα συμβολίζουν αγάπη, ζεστασιά, ηρεμία, ανακούφιση...και ελπίδα. Ελπίδα για μια καλύτερη μέρα, μερικές ακόμα ομορφότερες στιγμές, αρκετές περισσότερες αγκαλιές (και ας κάνω συνήθως τη δύσκολη, χεχε), αληθινά, αυθεντικά γέλια και χαμόγελα , νόημα!

Την εμπορικότητα της γιορτής -όσο περνάνε τα χρόνια- την αφήνω πίσω μου. Κάποτε ήμασταν παιδιά και περιμέναμε τον Αη Βασίλη με τα κουλουράκια και το ζεστό γάλα κάτω απο το δέντρο να αναμένουν.

Το τραινάκι, την "τέλεια" κούκλα! Η αγωνία και ο ενθουσιασμός που νιώθαμε σκίζοντας τα άπειρα περιτυλίγματα που κάλυπταν το δώρο-έκπληξη! Το δώρο που περιμέναμε όλη νύχτα...και καμιά φορά τη στήναμε στη γωνία του χολ μήπως τύχει και τον συναντήσουμε, τον δούμε...

Τι αθώα χρόνια. . .
Θυμάμαι την ημέρα που ανακάλυψα τη μη ύπαρξη του.

Ήμουν μόλις 1η Δημοτικού (σχετικά μεγάλη, το ξέρω...είμαι ονειροπόλα), μόλις είχα μάθει να διαβάζω...
Ξύπνησα ξημερώματα, έτρεξα με αγωνία στο σαλόνι.
Και τότε το είδα. Ενα τεράστιο κουτί με φουξ κορδέλες τυλιγμένο και μια κάρτα να κρέμεται με χάρη στο πλάι και να γράφει:

"Mary"

Και τότε, κατάλαβα.
Αυτά δεν ήταν τα γράμματα του Αη Βασίλη, μα του μπαμπά μου.
Απογοητευμένη και ελαφρώς δακρυσμένη έπεσα στο κρεβάτι μου, επιστρέφοντας στον ύπνο μου...με την ελπίδα να ξυπνήσω το πρωί και να μη θυμάμαι τη θλιβερή αυτή μου ανακάλυψη.

Σήμερα τα θυμάμαι και μόνο ένα στραβό χαμογελάκι νοσταλγίας ζωγραφίζεται για αυτά τα χρόνια αθωότητας. Πόσο την έχουμε ανάγκη τώρα;

Αυτή η γιορτή...λοιπόν, για μένα σημαίνει καλοί φίλοι, μαζέματα με τους ανθρώπους μου, νόστιμο φαγητό σε ένα ζεστό σπίτι, τρυφερές αγκαλιές μεταξύ μας, ελπίδες και όνειρα!
Ουσία, όχι επιφάνεια.
Δώρα με νόημα και εκτίμηση που ανταποδίδεται...
Φιλιά παντού-και όχι μόνο κάτω απο το γκι!

Τα Χριστούγεννα θα έπρεπε να γιορτάζονται καθε μέρα. Η αίσθηση που αφήνουν να βιώνεται κάθε στιγμή. Και το δόσιμο...να μη στερεύει ποτέ. 
Το έχουμε ανάγκη, και σίγουρα δε θα σταματήσουμε να το έχουμε ποτέ.


Καλό Δεκέμβρη παρεάκι...
Only Love...


xxx MaryS.