Τελικά παίρνουμε "ότι αξίζουμε";

Νομίζω συμφωνώ... 

Ζούμε μια ζωή γεμάτη περιορισμούς και εμπόδια και η θέληση μας για να κάνουμε οτιδήποτε είναι αναπόφευκτο να επηρεάζεται. Άλλωστε, άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ!

Καθημερινά τα θέλω μας μπορεί να αλλάζουν. Άλλες φορές να αφορούν κάτι μικρό, άλλες κάτι πολύ μεγαλύτερο, πολύ σημαντικότερο.

Λένε πως ότι αξίζεις αυτό παίρνεις. Εν μέρη μπορεί να είναι αλήθεια... Η ουσία βρίσκεται σ'αυτό το "αξίζεις". 

Τι καθορίζει ποιος αξίζει και ποιος όχι; Ποιος είναι "καλύτερος" και ποιος "χειρότερος"; Ποιος θα πάρει και ποιος θα χάσει...

Η τύχη; Η ζωή; Η άτιμη κενωνία; Ή μήπως εμείς; 

Ζώντας αυτά τα 25 (και κάτι ψιλά) χρόνια μου συνειδητοποιώ κάθε φορά πως αυτός που αξίζει είναι αυτός που τρέχει. 

Εκείνος που κυνηγά, εκείνος που επιμένει και υπομένει. Εκείνος που δεν δέχεται τον όρο παραίτηση ως επιλογή και διεκδικεί με θάρρος και θράσος-βεβαίως! 

Μάλλον αυτός είναι που αξίζει...
Γιατί αν δεν κουραστείς για αυτό που θέλεις φίλη, πως θα είσαι "αρκετός" για να το αποκτήσεις;

Είναι κάπως σαν τη κλασική ερώτηση που κάνουν σε μια συνέντευξη:

"Γιατί νομίζετε πως είστε η καλύτερη επιλογή, για αυτή τη θέση";

Εσύ σκέφτεσαι...

"Γιατί το αξίζω φυσικά!"

Γιατί το αξίζεις όμως, φίλη; Επειδή (απλά) το θες; 

Τα θέλω μας, μπορεί να τα μοιραζόμαστε με εκατομμύρια ανθρώπους... Γιατί άλλοι τα αποκτούν και οι υπόλοιποι ακόμα περιμένουμε;

Μήπως γιατί ο καναπές μας, είναι μεν άνετος, αλλά όχι το καλύτερο μέρος για να αποκτήσουμε τα όνειρα, τους στόχους μας;

Μήπως;

*PS. Εμείς, το μυαλό μας είμαστε το "σύμπαν",  απλά η κοινωνία δίδαξε τα όρια.

xxx MaryS.