* Παριστάνοντας τη Πηνελόπη, για τον λάθος άντρα *

Δεν είναι λίγες οι φορές, που στα θέματα καρδιάς εμείς οι γυναίκες κυρίως, θυμίζουμε μικρό πεισματάρικο παιδάκι σε άρνηση! Βεβαίως!

Η ιστορία είναι γνωστή.

Κορίτσι βγαίνει έξω και γνωρίζει αγόρι. 

(Λιγο αργότερα)...

Κορίτσι πέφτει σε αγκαλιά αγοριού για πιο private καταστάσεις.
Κορίτσι ξυπνάει πρωί και σκέφτεται πόσο ωραία πέρασε.
Κορίτσι περιμένει αγόρι να τηλεφωνήσει.
Αγόρι...πουθενά.

Και εκεί ξεκινάει το παραμύθι μας (γιατί καμιά φορά το τρώμε και απο μόνες μας, δε χρειαζόμαστε τους άντρες να μας το ταίσουν).

Θα έχει δουλειά, θα έχασε τον αριθμό μου, θα είναι χαλασμένο το κινητό μου, γαμώτο!

Η αληθεια βέβαια είναι πως ενώ πλέον εμείς τα κοριτσάκια είμαστε πιο υποψιασμένες, αν σε τυφλώσει ο έρως ή η ανασφάλεια δε βλέπεις καθαρα, πως το πουλάκι που τιτιβίζει δίπλα σου δεν είναι σα το περιστέρι που ζευγαρώνει με ένα θηλυκό "εφ όρου ζωής". Είναι απο τα άλλα...εκείνα που πετάνε απο κανάρα και κανάρα και τα κλουβιά δε τους χωρούν.
Οχι ότι φταις εσύ. Ούτε εκείνοι, βεβαια -να τα λέμε και αυτά. 

Και αν και το περιστατικό της 1ης γνωριμίας είναι αρκετά γνωστό -έχει συμβεί στις περισσότερες- το χειρότερο, είναι αυτό της σχέσης με το παραπάνω πουλάκι. Ενα πουλάκι που αρέσκεται να τραγουδάει και για άλλες καρδερίνες, και εσύ φίλη μου κάνεις ότι δε το βλεπεις.

Είναι λες και επίτηδες θέλουμε να μπερδεύουμε τη "τύχη" με τη πραγματικότητα. Γιατί, τίποτα δεν τυχαίνει φίλη. Αν θέλει να κάνει κάτι, θα το κάνει. Αν δεν θέλει, δε θα το κάνει. Και μέσα σ αυτό το θέλω, δε χωράνε ούτε "αν", ούτε μήπως, ούτε γενικότερα κάποιος άλλος παρόμοιος υποθετικός λόγος. Χωράει ο απλός ρεαλισμός που εμείς σαν γνήσιες στρουθοκάμηλοι επιλέγουμε να αγνοήσουμε για να μη δούμε αυτό που οχι, καθόλου δε μας αρέσει και έτσι χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο παριστάνοντας τις ανήξερες!

Και εδώ θέλω να σου πω, πως τον άντρα που πραγματικά ενδιαφέρεται μπορείς να τον ξεχωρίσεις, όπως ξεχωρίζεις το λευκό απο το μαύρο. Τόσο απλά!

Και όχι...δε χρειάζεσαι παραμύθι και γενικότερα κανένα γλυκανάλατο ποίημα ως ένδειξη ενδιαφέροντος, αφοσίωσης και πίστης. Το μόνο που μετράει είναι οι πράξεις -και για μένα είναι το καλύτερο αποδεικτικό στοιχείο.

Ένας άντρας που ενδιαφέρεται θα σε πάρει τηλέφωνο άμεσα. Και όχι τα τηλεφωνήματα τύπου "πότε θα βρεθούμε";
Θα σου στείλει το καλημέρα του, το καληνύχτα του...το μήνυμα που απλά θέλει να μάθει τι κάνεις, πως είσαι και πως πέρασες τη μέρα σου.

Εκείνος που δεν ενδιαφέρεται, θα σε πάρει αυτή τη βδομάδα, την άλλη θα χαθεί και την επόμενη θα σε ξαναθυμηθεί. Αυτό για μένα μεταφράζεται, ως τη μια βδομάδα έχω back up και άρα δε σε "χρειάζομαι", την επόμενη ξεμένω...και ξάφνου σε θυμάμαι! Και σε αυτή τη περίπτωση φίλη φταις εσύ που απαντάς στα τηλέφωνα θέλω να σου πω. Γιατί όσο εσύ διατηρείς τη δεδομένη εικόνα σου, τόσο εκείνος θα σε υπολογίζει ως τέτοια. Ασε που του δίνεις άμεσα την χαρά πως το "ψηστήρι" του, μετράει και έχει αποτέλεσμα!

Ο άντρας που σε νοιάζεται δείχνει κατανόηση και σέβεται τις επιθυμίες σου. Ακόμα και αν διαφωνεί όμως, θα το δηλώσει χωρίς εκρήξεις θυμού, μούτρα και λοιπά ξεσπάσματα σπαστικού νηπίου.

Αυτός πάλι, που σε νοιάζεται μόνο όταν βρίσκεστε και περνάτε καλά, και τα τηλέφωνα θα σου κλείσει και θα σου γκρινιάξει και σίγουρα κατανόηση ή σεβασμό δε θα επιδείξει όταν επιβάλλεται  απο τις συνθήκες.  Στη καλύτερη των περιπτώσεων θα φταις για όλα και εκείνος θα χαθεί απο προσώπου γης μέχρι να παραδεχτείς και η ίδια το πόσο πολύ αδίκησες τον καημένο!

Στις συμπεριφορές που δεχόμαστε, ένα και ένα κάνουν δυο.
Μπορεί καμιά φορά να χωράει κάπου εκεί ανάμεσα καποια δικαιολογία. Μία φορά. Άντε δυο, για μας που έχουμε περισσότερη υπομονή και μεγάλη καρδιά (πολύ μεγάλη)!

Αλλά απο τη 3η και ύστερα...καίγονται! Και οι ευκαιρίες και εκείνος.

Οταν το ενδιαφέρον του είναι ζωηρό, δεν μπορεί να το κρατήσει και να μη το δείξει. Και φαίνεται στα μικρά φίλη μου, όχι στα μεγάλα.

 Για τα μεγάλα, θα έλεγα να κρατάς μερικές πισινές...Είναι γνωστό πως ο όγκος και τα fancy περιτυλίγματα μας εντυπωσιάζουν, αλλά οι μικρές, αυθόρμητες στιγμές είναι εκείνες που χαρίζουν τα μεγαλύτερα χαμόγελα!

Εκείνες οι στιγμές που παίρνει το αμάξι ξημερώματα και κάνει απόσταση μιας ώρας για να έρθει να λύσετε τη παρεξήγηση που σας χάλασε νωρίτερα.
Ε, και αυτό... είναι κάτι που πάντα θα θυμάσαι...

Ο άλλος δεν θα έρθει ποτέ... όσο και αν περιμενεις.
Μη σπαταλήσεις, λοιπόν, άλλο το χρόνο σου.

Γιατί ακόμα και η Πηνελόπη, δε στάθηκε τόσο τυχερή όσο νόμιζε, ακόμα και αν γύρισε ο Οδυσσέας μετά απο  20 χρόνια.

Που να ήξερε... 


xxx MaryS.